Jak to możliwe,
że dłonie masz ciepłe,
a inni drżą pod uściskiem dnia?
Przystajesz w zadumie
zastyga ci brew…
Dlaczego w twych oczach
przegląda się niebo?
W twych ustach
żyją rośliny, tętnią ulice,
ktoś na swej drodze zostawia ślad.
Miasto spływa strumieniami gwiazd,
a księżyc zagląda w kałuże
swym blaskiem płoszy
wątłe dzwonki latarni.
Uderza serce, oddycha ziemia,
usypia znany nam świat...
Co przyniesie świt?
Co przyniesie czas?
Profundo poema. se vienen cambios y no creo que sean positivos. Te mando un beso.
OdpowiedzUsuńTenemos que esperar que todo salga bien.
UsuńŻycie jest w nas...Póki jesteśmy, trwa świat. Póki możemy oprzeć sie na kimś bliskim, czerpać z niego ciepło i dobro, póty życie ma sens i blask. Cały kosmos w nas. Ważniejszy niz ten dookoła...
OdpowiedzUsuńJesteśmy dla siebie żywym obrazem. Oglądamy się wzajemnie, wzrastamy blisko siebie, bądź nie, rezonujemy i chcemy być z kimś lub od tej osoby odchodzimy, chcemy dyskutować, a innym razem rozmowa staje się dla nas przykra. Jesteśmy lustrzanym odbiciem otaczającej nas rzeczywistości.. O tym właśnie mówi w psychologii prawo lustrzanego odbicia. To, co widzimy w innych, jest też naszym odbiciem. Dziękuję Olgo za miły komentarz. Pozdrawiam serdecznie. Miłego weekendu! 💚😀
UsuńCześć 🙂 Wiersz dający do myślenia, taki eteryczny i zachęcający do zadumy nad własną osobą lub życiem. To chyba efekt postawionych pytań 🤔 Ładnie łączysz pewne zagadnienia, fajne porównania 👍No i to zdjęcie - bardzo na tak 😉
OdpowiedzUsuńDziękuje za miły komentarz. W takim razie będę głośno myśleć. Pozdrawiam! 🙂😊
UsuńMy sami tworzymy sobie swoją prawdę, choć inni zostawiają trwałe ślady w naszym życiu...
OdpowiedzUsuńW sumie zgadzam się. Porządkujemy świat przez pryzmat swoich doświadczeń i wyobrażeń. A inni oczywiście mają na nas wpływ, ale nie przeceniałabym go. Im bardziej jesteśmy przyzwyczajeni do utartych schematów, tym trudniej zmienić naszą percepcję.
UsuńWierz mi, że to my kreujemy naszą rzeczywistość i świat będzie taki, jakiego go wymyślimy na swoje potrzeby. Jak przestałam oglądać newsy stałam się spokojna... Przykłady można mnożyć, ale Ty to przecież wiesz. To, co jedni nazywają kryzysem, dla innych jest szansą.
OdpowiedzUsuńBorykanie się z trudnościami jest zawsze próbą charakteru. Dziękuję za komentarz.
UsuńRzeczywistość. Od wieków tworzona także przez człowieka. Czy zmierzamy we właściwym kierunku? Nikt tego nie wie...
OdpowiedzUsuńInteresujący wiersz. Bardzo...
Rzeczywistość to twór zbudowany z tego, co postrzegamy. Oprócz pytań, trzeba mieć też wiarę, że nasze starania przyniosą dobry owoc. Pozdrawiam serdecznie! 💚
Usuń