***
w siebie wtuleni
krajobraz przebytych chwil
wspólny widnokrąg
***
wolne wzrastanie
zieleniące się liście
zmysły i słowa
***
roszczebiotanie
powracających pytań
i odpowiedzi
***
na skraju lasu
roztańczyło się słońce
rozbiegły drogi
***
tęsknota zbliża
śle i spaja spojrzenia
przemienia w uśmiech
***
oczekiwanie
mimowolne zarysy
ptaków na niebie
***
łagodne usta
zmieniają płatki kwiatów
w spokojny taniec
***
przysypia słońce
pomału żar topi się
wokół przylaszczki
***
w pełni osobno
ślęczą razem z księżycem
w bezsenne noce
***
a tym dwojgu
na dzień dobry przy drodze
wzeszły pierwiosnki
***
życie zieleni
pulsuje w rytmie ziemi
oddech pragnienia
Tako rzekł rozum:
...już wszystko stracone,
odeszło w niepamięć
i wyschło na wiór...
...ukryta w ziemi
nadmorska rafa,
akant w kamieniu,
zastygły w skale
kopalniany stwór...
...rycerz, królewny
najdroższy skarb,
ciszą zarosłe,
mgłami osnute,
schody na bal...
Odparło serce:
...wszystko co zimą
zaklęciem uśpione,
prawdziwa obudzi pieśń:
z przychylnym wiatrem,
roztopów pluskiem,
w słońcu płomieni
łagodny deszcz...
chmurne głębiny
kłębiące się obłoki
w lustrze jeziora
***
drzewa przeszedł dreszcz
podszyte niepokojem
jasne korony
***
w śliwach płonie dzień
słoneczna aureola
duchowa uczta
***
gwiezdny zwierzyniec
redyk idzie na hale
święte pastwiska
***
umyły włosy
rozśpiewały się wierzby
jak młode panny
***
skoczna muzyka
rodzwoniły się deszczem
okna ganki dach
Bądźże pozdrowiona
Pani nasza Wiosno!
Ziemio przebudzona
ukwiecona jasno!
Zmysłów wodospadem
najobficiej władaj!
Z arkad, róż, ogrodów
Łuk Triumfalny stawiaj!
W młodości pochodzie
nadzieję pokładasz.
Czczę Cię każdym słowem,
Słów peany składam.
Niebu poślubiona,
Tyś była w niebycie.
Ofiara spełniona
-bije w Tobie życie!
