oczekiwanie
mimowolne zarysy
ptaków na niebie
***
łagodne usta
zmieniają płatki kwiatów
w spokojny taniec
***
przysypia słońce
pomału żar topi się
wokół przylaszczki
***
w pełni osobno
ślęczą razem z księżycem
w bezsenne noce
***
a tym dwojgu
na dzień dobry przy drodze
wzeszły pierwiosnki
***
życie zieleni
pulsuje w rytmie ziemi
oddech pragnienia
W domu nad rzeką,
-W fioletach grządki astrów,
-W słojach powidła.
***
***
Spokój i chmury,
dojrzały jabłka.
-Zapełnia się sad.
***
Prześwituje świat,
Kropelka do kropelki.
-Chłodnieje słońce…
***
Rude konary,
słońcem barwione smugi
spływają na las.
***
Słodkich korali,
pełne usta i dłonie,
karmi nas las.
***
Mniszek
W szczerym słońcu
medytował,
wzrastał sobie,
duch hartował...
-Aż swój prosty
żywot mniszy
na podniosły
zmienił w ciszy.
Perz
Bywa natrętny
nieco pokrętny.
Z układów szydzi,
swoich nie widzi.
Babka lancetowata
Na miłosne czary,
stłuczenie i mary,
paluch skaleczony,
plaster jest zielony.
 |
w snach
są klucze do drzwi
i tajemnice życia
starożytne tablice z datami
odkrywamy nowe przejścia
rozwiązania i wzory
pełne dziwnych stworów i roślin
o jaskrawych barwach
zmiennych kształtach
twarze jak w kalejdoskopie
rozdwajają się i łączą
tętnią życiem lasy deszczowe
niezmierzonych prerii kołysanie
przebyte tysiące mil
mgliste góry
morskie fale
i jedno niezmienne otoczenie
rodzinny dom
drzewo płot chmura i słońce
Oset
Wabił swym osądem,
obyciem, darami...
Czarował wyglądem,
a na końcu zranił.
Chrzan
Nic się nie wywyższał,
nie kradł, nie balował,
to, co najcenniejsze
przed oczami schował.
Szczaw
Łatwo dawał obietnice,
gładko zdradzał tajemnice.
Nie przyznawał się do winy,
pozostawił kwaśne miny.
***
spieczona ziemia
w przestrzeni faluje żar
modrych oczu blask
***
schylonej wierzbie
na brzegu wodnej tafli
zmokły gałązki
***
wróżba jak kwiatek
kocha lubi żartuje
gubi płatki mak
***
rogi ślimaka
liczne nogi stonogi
dziecięcy uśmiech.
***
w sercu mokradła
ślad wielobarwnej tęczy
dzikie irysy
chmurne głębiny
kłębiące się obłoki
w lustrze jeziora
***
drzewa przeszedł dreszcz
podszyte niepokojem
jasne korony
***
w śliwach płonie dzień
słoneczna aureola
duchowa uczta
***
gwiezdny zwierzyniec
redyk idzie na hale
święte pastwiska
***
umyły włosy
rozśpiewały się wierzby
jak młode panny
***
skoczna muzyka
rodzwoniły się deszczem
okna ganki dach
w chwili słabości
żarłoczni publicznej uwagi
łakomi na byle pochwały
niechcący pozbyliśmy się
ochronnej warstwy naskórka
drugą i trzecią powłokę
wciąż oddajemy w zamian
za dobre mniemanie o sobie
nieprawdopodobne jak bez problemu
przyjeliśmy reguły gry
znaczone karty wydane fanty
na czynniki pierwsze
rozłożone marzenia problemy
i ręce
pragneliśmy podziwu
pragneliśmy prawdy
tymczasem wypłyneliśmy
na szerokie wody zobojętnienia
już nam nie straszne
głębiny ludzkiej nieświadomości
mielizny przyzwyczajeń
przypływy i fale szczerości
palcem na wodzie pisane głupoty
sympatie i sztormy złości
myślimy tak samo
myślimy inaczej
nie mamy zdania
bez udawania nie ma ideałów
prawdziwe życie przyprawione jest łzami
w głębinie zaklęte
słońca niepojęte
dzikie nenufary
zaklęcia i czary
unoszą się w toni
fala falę goni
księżycowe kłącza
krynica płonąca
dziś jakby uśpione
drogi zagubione
niedostępne chaszcze
tylko niebo głaszcze
tak mi dziś pstro w głowie
jak za zielonych lat
klatka po klatce mknie
podwórkowa brać
struga łuki dzidy i proce
na polowanie na niby
połowy w rzece
by w kąpieli wiaderka zawrzeć
srebrne ryby nieme małże
gdzie sięgniesz wzrokiem las
pola bezbrzeżne trawy
zgodne statków dryfowanie
o nie to piracka bandera
zielone liście jak pieniądze
wystarczało z drzewa rwać
po coś i żeby mieć
uczyliśmy się na nich grać
na moment i mimowolnie
przerywając dzikie gonitwy
gubiące pościg co na ogonie
poprzez prerie dżungle kaniony
by ukryć skarby świata
muszle szkiełka kamyki
odebrane potworom z głębin
złote grudy i złote myśli
jak wydrążone ziemi pędraki
tam gdzie rechotanie błotnych żab
umykające pasikoniki
kluczem do gwiazd i nieba
skreślony szlak
w swojej obecności
z przeszłością się mierzę
i na nic mi te przymiarki
buty nie do pary
ubrania nie pasują
nie pozwalają dalej iść
przyglądam się chwili
przyglądam się sobie
na cyferblacie
kolejny wyrzut zegara
***
na polach lód
na rzece kra
od słońca mięknie serce
***
kropla w kroplę
stuk puk w parapet
topnieją sople
***
za oknem świat
w kąpieli z dżdżu
i wszystko drży
***
na drzewach mech
bezlistny las
zielonym okrył się milczeniem
***
wesołe wróble
zmieniają gałązki bzu
w zaklęcia miłosne
***
pierwsze spojrzenia
jak pierwsze kwiaty
zachłanne ręce
***
zaloty słomki i piórka
młode pędy
uwiły gniazda
***
śniegiem zawiewa
ucisza pola
mroźna ulewa
czyśćcowa pora
usypia trawy
kurz i szarady
w olbrzymich zaspach
toną szkarady
w ruchomych wydmach
białych od myśli
nieczuła zima
sen co się przyśnił
***
Zapadła cisza,
za oknem mróz.
Ogień opowiada nam bajki.
***
Wczesne popołudnie,
Na gałązkach drzemie wiatr.
-Zmarzła tarnina.
***
Pochmurne lustro,
w tle łabędzie w milczeniu,
opuszczają staw.
***
Gdziekolwiek idziesz,
Nowe drogi odkrywa świat...
-Niebo jest wszędzie.
