CYRK

 

CYRK

 sztukmistrz uczepiony nieba

 uczy nas balansować

między wszystkimi a wszystkim

 wiatr huśta lampiony

publiczność śmieje się do łez

 każdy ruch zaprzecza grawitacji

i nagle kuglarz znika

jak połknięty chwilę wcześniej ogień

na widowni rosną kapelusze 

w siebie odchodzimy   

w ramiona swoich płaszczy