Pasażer

Ni mniej, ni więcej,

wybiera za środek lokomocji

zatęchły podmiejski szmelc.

Scenariusz bywa podobny

-  choć nie taki znów oczywisty, 

mniejsza o to…

W opasłym tomisku przechowuje

pęk złamanych stronic;

litery skaczą, rozmazują się.

 Kątem oka łapie ledwo widoczny sens

 od lat oswojoną pętlę,

- do szpiku kości

znaczony ołówkiem wers,

mokre rękawy od łez,

koliste reakcje kierowcy,

marszrutę przechodnia...