Kaczeńce

(Z dedykacją dla wszystkich Mam)

 Nic nie da się ukryć w szczerym polu,

gdzie niwy gruda chmurę spotyka;

Na szlaku słońca w codziennym znoju

 w ziemskiej gardzieli ziarno utyka.

W łąkowych kłosach panuje półcień

przetkany światłem faluje wiatr.

W przydrożnym rowie złoconym okiem

 przygląda się światu niezłomny kwiat:

Bocianim nogom i trawy kłaczkom,

jaskrom, firletkom, bodziszkom, dzwonkom.

I ja tam jestem w Twe dobre ręce,

 tak jak w pamięci, kładę kaczeńce.