żyć
nie spłoszyć chwili
właśnie przysiadła w koronie drzew
patrzeć jak dziobkiem
muska barwne piórka
przez moment
nie robić nic tylko być
tak sobie trwać
zważać na słowa
nie rzucać ich na wiatr
serce uspokoić
uczesać potargane myśli
zabronić ramionom wzruszeń
tak sobie istnieć
dotykać i smakować
otwierać oczy
nadstawiać uszu
i nie zapomnieć żyć
***
Tymczasem w lesie wielkie kwitnienie :)
Pierwsze grzyby:
Jakiś zielony skarabeusz:
A tu ciekawostka - dzika cebula. Nazwa „Chicago” pochodzi od francuskiego tłumaczenia indiańskiego słowa z języka Miami-Illinois shikaakwa, znanego botanikom jako dzika cebula.
Piękny wiersz. Podoba mi się zwłaszcza początek.
OdpowiedzUsuńŻyć
Nie spłoszyć chwili"
Aż chciałoby się rzec: Chwilo trwaj! :)
Chwile są bardzo płochliwe. 😁😉 Chwilo trwaj!
UsuńCiekawy wiersz i superfotki, bardzo lubię te wiosenne impresje w każdej postaci. :)
OdpowiedzUsuńZawsze mnie cieszą takie odkrycia. Pozdrawiam serdecznie 🤗
UsuńTak właśnie często mam w ogrodzie.
OdpowiedzUsuńZatrzymam się, zastygnę, zapatrzę, znieruchomieję... chłonę chwilę.
Piękne zdjęcia :)
W ogrodzie tak trzeba. Podoba mi się, że uwieczniasz swoje poękności na zdjęciach. Pozdrawiam serdecznie 🤗
UsuńProfundo poema. Uno debe apreciar las cosas. Te mando un beso.
OdpowiedzUsuńMuchas gracias amigo de Ecuador. Hay que valorar cada momento. Te mando un beso 😘
UsuńMyślę, że bardzo ważne jest to, by nie zapomnieć aby żyć :) Niektórzy w wirze codzienności, pracy, pieniądza zapominają o tym co najważniejsze. Życie to wspomnienia, to chwile radości, to rodzina, to odpoczynek lub aktywność fizyczna... wszystko to co sprawia, że oddychamy pełną piersią. Warto to pielęgnować :)
OdpowiedzUsuńJaka piękna wypowiedź! Życie składa się z takich właśnie chwil i momentów. A jeśli ktoś ma zacięcie kronikarskie, to może je w rozmaity sposób dokumentować. Nasze dzieci będą mieć dużo więcej takich śladów niż poprzednie pokolenia. Serdecznie pozdrawiam 🤗
UsuńSuper zdjęcia z lasu :D Pięknie napisany wiersz. Niestety, ale bardzo dużo ludzi nie zważa na słowa i rzuca słowami na wiatr :/
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
Rzucone słowa niewiele są warte. Chyba lepiej je zapisać, to zostanie jakiś ślad. Serdecznie pozdrawiam🤗
UsuńPiękny wiersz! Żyć i cieszyć się chwilą, doceniać jej wyjątkowość, to ważne, ale ja dopiero niedawno się tego nauczyłam.
OdpowiedzUsuńCudny skarabeusz i wspaniałe rośliny.
Dziękuję, że jesteś. Tak właśnie. Dokładnie tak jest! I trzeba się nauczyć, by móc docenić wszystko, co nas spotyka. Większość chwil jest niepowtarzalna, bo nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. 😉
UsuńWspaniały wiersz :)
OdpowiedzUsuńJoasiu dziękuję za miłe słowa.💚💚💚
UsuńJak ja kocham te leśne piękności...wtedy nic mnie nie pochłania oprócz piękna i zapachu. Takie chwile, to esencja energii. Wiersz bardzo mi się podoba, taka dobra rada na gorsze ...😘
OdpowiedzUsuńDziękuję Daglezjo. Las jest przepiękny o tej porze roku. Powietrze pachnie kwiatami. Warto się gdzieś wybrać. Serdeczności 🤗
UsuńPrześliczne <3 I zdjęcia i zaklęty w strofy ptaszek :)
OdpowiedzUsuńZielono w głowie, to i wiersze lekkie. A gdzie są Twoje?🤔
UsuńMoje publikują się co tydzień na Wattpad, a jeden czy dwa pojawią się w tym roku i na blogu, choć nie wiem jeszcze kiedy :)
UsuńWyślij/zamieść proszę linka, bo ciężko tak za każdym razem szukać. Dzięki🤗
UsuńWitaj słonecznie
OdpowiedzUsuńJakże lubię Twoje wiersze. Pisz częściej...
Pozdrawiam zapachem kremowych kwiatów czarnego bzu
Jeszcze częściej? 🫣 Pięknie dziękuję za pozdrowienia i miłe słowa. Udanego weekendu!🤗
UsuńZadumałam się. I takie chwile też lubię, bo wtedy dużo myślę na poważne tematy. W ogóle zauważyłam, że czytając poezję więcej myślę, więcej spraw zachowuję w pamięci i z pamięci wywołuję. To tak, jakbym w myślach oglądała fragmenty z życia.
OdpowiedzUsuńSkarabeusz jak nieprawdziwy, przecudnej urody. I w lesie tak pięknie.
Pozdrawiam serdecznie...
Ja też tak mam. To przez słowa wytrychy, które otwierają drzwi do wyobraźni. Las jest cudny. Serdeczności🤗
Usuń