Przesilenie

 Dziś przepełniło się w sobie lato,

w przypływie żarzącego się słońca

przerosło  ziemski ogród  poświatą

i omdlało w błękicie bez końca.

Kulminacją ostatniej godziny

prześwietlało wzburzone rośliny

strugami światła w mozajkach liści,

syte i płoche snem co się ziścił.

W potokach złota idzie nieznane,

dla nas niebo nie kończy się wcale,

arabeski różnorakich stworzeń,

i szumiących inkantacji płomień.