Przesilenie

 Dziś przepełniło się w sobie lato,

w przypływie żarzącego się słońca

przerosło  ziemski ogród  poświatą

i omdlało w błękicie bez końca.

Na pełnej światła mozajce liści,

syte i płoche snem co się ziścił.

Kulminacją ostatniej godziny

prześwietlając wzburzone rośliny

Złotym potokiem uszło w nieznane,

tam gdzie niebo nie kończy się wcale,

arabeski różnorakich stworzeń,

i szumiących inkantacji płomień.