Zielony wiersz

 (8 czerwca 2010r.)

Jest zieleń, której nikt nie dowierza.

Tam wiatr przymierza rozwiane płaszcze,

to ciepłym tchnieniem horyzont głaszcze.

Znów krańce ziemi  z troską odmierza.

Otchłań! Zielnych kłosów brać taneczna!

Dmie wicher skrzydlate siląc ramię,

zbłąkane źdźbła zgarnia w zbrojne armie.

Znasz li tę zieleń? Ona jest wieczna...