Liście

kiedy rosła świadomość

wydawało się

że wszystko rośnie

razem z nią

liście na wiosnę

soczyste łodygi

drzew parasole

ubrania i buty

rozbrykane rozmiary

 złudzenie wolności

luzem puszczone włosy 

urosły szkoły i miejsca

marzenia poszybowały

ponad miarę i możliwości

z małych wyrosły

 wielkie sprawy

nadomiar złego poważne

niepostrzeżenie 

przekroczywszy 

próg dojrzałości

dało się odczuć zmiany

proces obrócił się na pięcie 

odwracając tym samym

 wcześniejsze zależności

odchodząca rzeczywistość miejscami malała

 plany stawały się dalsze i bledsze

 bardziej bieżące na dziś i na teraz

  teraźniejszość przypominała

stykanie się z wiecznością

stapianie się z nicością

jak zwał tak zwał

sens jak natchniony poemat

zanim kolejny cel utworzy nowy dylemat

błagając siebie o wybaczenie

i wyrozumiałość

 dla słabości swej

chleba naszego powszedniego 

pożytku z pracy 

lekkiego snu

czystego sumienia