BŁAZEN

 

W nieprzeniknionych oczach błazna

wciąż kłębią się cienie jaskini.

Raz złotem błyśnie skarb świątyni;

raz w mrokach zginie setna gwiazda.

-”Chciałbym móc nazwać rozkosz” - rzecze;

-”Z nurtem rozszeptanych strumieni

z księżyca grzbietem wśród kamieni,

krzątających się pszczół naręczem.

Znaczony kluczem wieczny szlak

do nieba bram rozpiętych piórem,

skąpany perlistym lazurem

pod powiekami nadbrzeżny piach.

Spowity kwieciem, konary mchem,

dziewiczy sad już skronie muska,

już kwaśnych jabłek pełne usta...

Pieśni, której złożyć nie umiem.”

22 lutego 2011

Leon Wyczółkowski - Stańczyk (Szopka, Lalki)