Prawdy wiary

 

Chcę wierzyć, że dobrzy ludzie mają proste życie.

Pomalutku i skromnie toczy im się naprzód

po najbliższy horyzont,

gdzie kilka domów, a za nimi pola.

Ciągnie ich para koni,

omijając pętle węzłowatych ulic

i zdradliwe wyboje wielkich miast.

 W rytm kopyt galopem do przodu mknie.

Czasem przewróci się 

i tarza po zielonej łące

przenikając zapachem trawy.

Zimą parska na świeży śnieg. 

Nie wadzą nikomu,

i zawsze śpią spokojnie

zawierzając bogom

 swoje troski

i poczciwy los.