Oset
Wabił swym osądem,
obyciem, darami...
Czarował wyglądem,
a na końcu zranił.
Chrzan
Nic się nie wywyższał,
nie kradł, nie balował,
to, co najcenniejsze
przed oczami schował.
Szczaw
Łatwo dawał obietnice,
gładko zdradzał tajemnice.
Nie przyznawał się do winy,
pozostawił kwaśne miny.
Bluszcz
Wspinał się mozolnie,
codziennie, odrobinę,
aż dotknął swym podejściem
dojrzałą jarzębinę.
Pokrzywa
Przykra jej wyniosłość przydrożna pokrzywa
popadła w niełaskę, już się opatrzyła.
Na złość duchom czasu, na przekór obłudzie,
dotarła do lasu, na ugór, odludzie,
tam się rozgościła i śmiałków parzyła.
Łopiany
W żywych parasolach
na słonecznych polach,
w mechatych łopianach
łatwo o wyznania:
chwytliwych zalotów
z burzanowych splotów,
zebrała dziewucha
pamiątki łopucha.
Latem, kiedy skóra od słońca się złoci
prześwietla zieleńce, całuje, przytula...
Pobocze od kwiatów różowieje, żółci,
lipą pobielona święta kanikuła.
Płyną lekkie chmury w cztery świata strony,
Idą zakochani po horyzont długi,
w kipieli drzew, w głębinach traw aż do skroni...
Szczęśliwie w łąkach można im się zagubić.
Śnić w nocy nie spać, oglądać Perseidy
deszczem spadające, jakby świt przedzierał
w ramionach ziemi niebieskich ciał odkrywcy,
w obłokach galaktyk głód serca pożera.
Wzięty dentysta
zamieni małą zgryzotę
na szczery uśmiech.
*
Odstąpię od zaraz
teraz na potem.
*
Biegła w ocenie
ścieżki losu, serca, i głowy
- Czytanie z dłoni.
*
Nie czekam na lepsze czasy.
Rozdane blotki
zmieniam na asy.
*
Szukałeś miłości,
znalazłeś piekielne katusze?
-Naprawiam dusze.
Young Woman Reading In Front Of An Advertising Column - JEAN LOUIS FORAIN
*
Zamienię od zaraz
wspomnienia
na piękne widoki.
*
Niecierpiące zwłoki!
Wynajmę lub odkupię
święty spokój.
*
Poszukiwani ochotnicy
na czas powodzi z łez.
Wymagane:
radosne usposobienie!
*
Na życia drogę poznam wagabundę!
Wespół łatwiej do celu dojść,
polegać i nie polec.
*
Uzdrowisko zatrudni pokrewne dusze!
Pierwsza pomoc metodą usta - usta,
i do przyuczenia wolontariusze.
Słup ogłoszeniowy w Paryżu na obrazie Jeana Bérauda Colonne Morris
zeszłej nocy gdy
burza się z wichrem ścierała
on ciskał łany o ziemię
ona korony drzew potargała
i pognali daleko przed siebie
gdy tak pędzili ku nikąd
malały ich sprzeczki rozdźwięki
burza się w chmury zmieniła
wtoczyła na niebo swe wdzięki
gdy wiatr je lekko popychał
to czesał też pola jak włosy
i ciszę na błoniach zaplatał
w złociste od słońca kłosy
wśród szumu fal
ciągną się pręgi i łuski wydm
słomkowych traw pióropusze
dalej i bliżej
spoczęły na piasku
ludzkie rozgwiazdy
wiją się leniwe spojrzenia
w wodzie po kolana
brodzi człowiek żuraw
bacznie wypatruje
gdzie są mięczaki
narybek płytkich wód
wśród niedbale rzuconych
foremek do piasku
żywcem pogrzebany
gruboskórny pan
i pani w połowie odkryta
na w pół osłonięta
